.png)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Duo Reges: constructio interrete. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.
Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Hoc tu nunc in illo probas. Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque inpendentis torquet timor? Istius modi autem res dicere ornate velle puerile est, plane autem et perspicue expedire posse docti et intellegentis viri. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; In sapientem solum cadit, isque finis bonorum, ut ab ipsis Stoicis scriptum videmus, a Xenocrate atque ab Aristotele constitutus est. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Qui cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset, ita aperte cepit pecunias ob rem iudicandam, ut anno proximo P. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Namque ii horum posteri meliores illi quidem mea sententia quam reliquarum philosophi disciplinarum, sed ita degenerant, ut ipsi ex se nati esse videantur. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.
Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum necessitatibus saepe eveniet, ut et voluptates repudiandae sint et molestiae non recusandae. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Et tamen quid attinet luxuriosis ullam exceptionem dari aut fingere aliquos, qui, cum luxuriose viverent, a summo philosopho non reprehenderentur eo nomine dumtaxat, cetera caverent? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Bonum appello quicquid secundurn naturam est, quod contra malum, nec ego solus, sed tu etiam, Chrysippe, in foro, domi; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Sed quae tandem ista ratio est? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.
Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Is enim, qui occultus et tectus dicitur, tantum abest ut se indicet, perficiet etiam ut dolere alterius improbe facto videatur. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Crasso, quem semel ait in vita risisse Lucilius, non contigit, ut ea re minus agelastoj ut ait idem, vocaretur. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.
Quod quoniam in quo sit magna dissensio est, Carneadea nobis adhibenda divisio est, qua noster Antiochus libenter uti solet. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.
Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
